Postviraal syndroom: als herstel uitblijft na een infectie

Een griep, een verkoudheid, COVID-19 of een besmetting met het Epstein-Barrvirus: de meeste mensen herstellen binnen enkele dagen tot weken. Maar wat als dat herstel uitblijft? Wat als vermoeidheid, brain fog, spierpijn, slaapproblemen of overgevoeligheid blijven sluimeren – lang nadat het virus verdwenen is? In dat geval kan er sprake zijn van het postviraal syndroom (PVS) – een complex patroon van aanhoudende klachten waarbij het lichaam het evenwicht niet vanzelf terugvindt.

Wat is het postviraal syndroom?

Het postviraal syndroom is een verzamelnaam voor aanhoudende klachten die ontstaan na een virusinfectie. Soms treedt het op na influenza of de ziekte van Pfeiffer, soms na een onschuldig lijkend virus, soms na COVID-19. Ook bacteriële of parasitaire infecties kunnen vergelijkbare restklachten veroorzaken. Deze klachten ontstaan niet doordat het virus nog actief is, maar door de aanpassingen die het lichaam tijdens en na de infectie heeft doorgemaakt – en die blijven doorspelen. Vaak raken meerdere systemen uit balans, zoals het immuunsysteem, het zenuwstelsel, de energiehuishouding en de barrièrefuncties in de darm.

Wat gebeurt er in het lichaam?

Tijdens een acute infectie activeert het lichaam een gecoördineerde stressrespons: het immuunsysteem wordt opgeschaald, energie wordt herverdeeld ten gunste van afweermechanismen, en het autonome zenuwstelsel verschuift richting sympathische dominantie. Deze fysiologische adaptatie is tijdelijk en omkeerbaar.
Bij een postviraal syndroom echter blijft het systeem bij een deel van de patiënten in een toestand van functionele ontregeling. Deze verstoring is vaak niet direct klinisch zichtbaar, maar gaat gepaard met subtiele dysfuncties op meerdere niveaus, waaronder:

• Chronische activatie of ontregeling van het immuunsysteem
• Verstoorde mitochondriale energieproductie
• Laaggradige ontsteking en oxidatieve stress
• Ontregeling van de HPA-as (de stress-as)
• Verlies van barrièrefunctie in de darm of bloed-hersenbarrière
• Neurovegetatieve ontregeling (zoals POTS of dysautonomie)

Deze verstoringen zijn subtiel, maar kunnen grote impact hebben op vitaliteit, stemming en belastbaarheid.

Welke klachten kunnen ontstaan?

De klachten bij het postviraal syndroom zijn vaak aspecifiek, maar vertonen wel herkenbare patronen in verloop, belastbaarheid en systeemoverstijgende impact.

Veelvoorkomende symptomen zijn:
• Aanhoudende vermoeidheid of snel uitgeput zijn
• Brain fog, geheugen- of concentratieproblemen
• Buikklachten, opgeblazen gevoel of voedselovergevoeligheden
• Duizeligheid, hartkloppingen of intolerantie voor inspanning
• Niet-verkwikkende slaap of insomnia
• Overgevoeligheid voor prikkels, zoals licht, geluid of stress
• Post-exertionele malaise: verergering van klachten na minimale inspanning
• Spier- of gewrichtspijn, soms migrerend
• Stemmingsklachten, prikkelbaarheid of somberheid

De klachten kunnen sterk fluctueren in intensiteit en aard, wat het beloop onvoorspelbaar maakt. Dit vergroot de ervaren onzekerheid en uitputting bij patiënten, en maakt herkenning en begrip vanuit de omgeving vaak lastig.

Een benadering die verder kijkt

Binnen de Functional Medicine beschouwen we het postviraal syndroom niet als een opzichzelfstaande diagnose, maar als een manifestatie van ontregeling binnen meerdere fysiologische systemen. Het virus fungeert als trigger, niet als oorzaak. Herstel vraagt dan ook om inzicht in de processen die aanhoudende disfunctie in stand houden. Bij DNA Care nemen we de tijd om die processen zorgvuldig in kaart te brengen: biochemisch, hormonaal, neurologisch en immunologisch. Niet als losstaande gegevens, maar in samenhang. We kijken naar patronen, belastbaarheid en herstelcapaciteit – altijd binnen de context van uw unieke voorgeschiedenis en levensverhaal.

Diagnostiek en begeleiding: gericht op herstel van samenhang

Het traject bij DNA Care wordt zorgvuldig afgestemd op uw klachtenprofiel, belastbaarheid en hersteltempo. Zowel het diagnostisch traject als de begeleiding zijn volledig gepersonaliseerd. Laboratoriumonderzoek wordt gericht ingezet op basis van klachtenpatroon en klinische context. Veelgebruikte elementen binnen dit traject zijn:

• Voeding en suppletie, afgestemd op uw biochemie en herstelcapaciteit
→ De basis: zonder voldoende bouwstoffen en energie komt herstel niet op gang.

• Herstel van energiemetabolisme en mitochondriale functie
→ Zodra voeding beschikbaar is, moet het lichaam energie kunnen genereren en verdelen.

• Immuunmodulatie en regulatie van laaggradige ontstekingen
→ Een hersteld immuunsysteem kan dan weer reguleren i.p.v. reactief blijven.

• Ondersteuning van barrièrefuncties, zoals darmwand en hersen-bloedbarrière
→ Cruciaal voor opname, afweer, prikkelverwerking en systeemherstel.

• Stressregulatie en herstel van het autonome zenuwstelsel, met inzet van o.a. polyvagaal-geïnspireerde interventies, Emotional Freedom Techniques (EFT) en zorgvuldig toegepaste technieken uit de neurowetenschappen ter ondersteuning van zelfregulatie en veerkracht.
→ Tot slot: regulatie en integratie op neuro-emotioneel niveau, zodat het systeem weer veerkrachtig wordt.

Diagnostiek: gericht inzicht in onderliggende verstoringen

Bij aanhoudende klachten onderzoeken we welke systemen verstoord zijn geraakt en waarom het natuurlijke herstelproces lijkt te stagneren. Binnen DNA Care maken we gebruik van geavanceerde diagnostiek, afgestemd op uw voorgeschiedenis en hulpvraag. Onderzoeksmogelijkheden zijn onder andere:

• Uitgebreid bloedonderzoek – om inzicht te krijgen in laaggradige ontstekingen (hs-CRP), immuunbelasting (IgG, IgA, IgM), schildklierfunctie (TSH, FT3, FT4, reverse T3), bijnierstatus (cortisol en DHEA-sulfaat), mitochondriale belasting (LDH, CK), methylatie en celstofwisseling (homocysteïne, foliumzuur, B12), antioxidantcapaciteit (o.a. glutathion) en intracellulaire nutriëntenstatus.
• GI-MAP – voor beoordeling van het microbioom, ontstekingsactiviteit, pathogenen en belangrijke verteringsmarkers.
• Organix (organische zurenprofiel) – voor inzicht in mitochondriale functie, ontgiftingscapaciteit en neurologische co-factoren.
• Cortisolcurve – bij vermoedelijke HPA-as ontregeling of stressgerelateerde klachten.
• Voedselovergevoeligheden (IgG/IgA-profielen) – bij verdenking op immuunreactiviteit of klachten na voeding.
• DNA- of epigenetisch profielonderzoek – bij verdenking op genetische kwetsbaarheden in methylering, detoxificatie of ontstekingsgevoeligheid.

Deze informatie wordt altijd geplaatst in de context van uw verhaal, herstelvermogen en leefstijl. Zo ontstaat een functioneel profiel dat richting geeft aan het vervolgtraject – zorgvuldig opgebouwd, afgestemd op úw systeem.

Samenwerking met arts en apotheker

Waar nodig werken we multidisciplinair samen met andere zorgverleners. Zo ontstaat er geen parallel traject, maar een geïntegreerde aanpak die recht doet aan de complexiteit van uw klachten.

Wilt u weten wat Functional Medicine voor u kan betekenen?

In het eerste consult kijken we samen naar wat er onder de oppervlakte speelt. We zoeken naar verbanden en herstelmogelijkheden, en starten een traject op maat.

Het belang van de juiste zorg voor het MTHFR-gen voor een goede gezondheid Hoe het darmmicrobioom bijdraagt aan het ontstaan én herstel van auto-immuunziekten